27 Μαρτίου 2007

Εξάρθρημα

Είναι η μόνιμη παρεκτόπιση των οστών στο ύψος των αρθρώσεων σαν αποτέλεσμα μιας βίαιης και αφύσικης κίνησης. Στην εξάρθρωση έχουμε πάντα ρήξη του αρθρικού θύλακα και καμιά φορά και των αρθρικών συνδέσμων.
Οι αρθρικές επιφάνειες δεν βρίσκονται σε συνοχή και όταν σταματήσει το εξωτερικό ερέθισμα, δεν είναι σε θέση να επιστρέψουν στην αρχική τους θέση. Τα πιο σοβαρά εξαρθρώματα συμβαίνουν στις μεγαλύτερες αρθρώσεις (ωμοπλάτη ισχίο γόνατο). Είναι πιο συχνά σε άτομα νεαρής ηλικίας και αφορούν τις περισσότερες φορές τα άνω άκρα.
Η σοβαρότητα του εξαρθρώματος εξαρτάται από τις πιθανές επιπλοκές, πράγματι ένα οστό αν φύγει από τη φυσική του θέση, μπορεί να πιέσει αρτηρίες, φλέβες, νεύρα και να έχει σαν συνέπεια μεγάλες κυκλοφοριακές και νευρικές διαταραχές.
Συμπτώματα:
Δυνατός πόνος, που γίνεται πιο έντονος αν προσπαθήσουμε να κινήσουμε την άρθρωση που συνοδεύεται από πρήξιμο και εκχύμωση.
Παραμόρφωση, η άρθρωση παίρνει μη κανονική μορφή (π.χ. στην εξάρθρωση της ωμοπλάτης αυτή δεν είναι πλέον τόσο στρογγυλοποιημένη, αλλά επίπεδη).
Ολική αδυναμία κινήσεως, δεν είναι δυνατή καμιά κίνηση εκούσια ή ακούσια.
Πρώτες Βοήθειες:
Η ακτινογραφία επιβεβαιώνει τη διάγνωση που κάναμε, όπως επίσης ότι δεν υπάρχει ταυτόχρονα και κάταγμα.
Στην περίπτωση εξαρθρώματος, αν δεν έχουμε τα κατάλληλα όργανα, δεν θα πρέπει να προσπαθήσουμε να επαναφέρουμε τις αρθρικές επιφάνειες στην κανονική τους θέση, γιατί υπάρχει κίνδυνος να επιδεινωθεί η θλάση ή να προκαλέσουμε ράγισμα ή κάταγμα των οστών.
Στην περίπτωση εξαρθρώματος ενός άνω άκρου, ακινητοποίηση του άκρου και μεταφορά, το ταχύτερο δυνατό, του τραυματία σ' ένα χώρο κατάλληλο για θεραπεία.
Στην περίπτωση εξαρθρώματος κάτω άκρου, εκτός από την ακινητοποίηση του άκρου, είναι αναγκαίο η μεταφορά και η μετακίνηση του τραυματία να γίνει με μεγάλη προσοχή.
Να χρησιμοποιηθεί αν είναι δυνατό ένα φορείο και η μεταφορά του στο νοσοκομείο να γίνει με ασθενοφόρο. Όσον αφορά τη φαρμακευτική θεραπεία είναι η ίδια με αυτή του διαστρέμματος με την προσθήκη παυσίπονου (π.χ. Egicalm φακ. 1000 mg 1 x 3 ή Depon 1 x 4 ή Upsalgin tabl. eff. 1 x 4). Τώρα στις περιπτώσεις που το εξάρθρωμα συνοδεύεται με κάταγμα εκτός απ' τα παραπάνω, μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα παυσίπονα με μείζονα αναλγητικά όπως: Medamol tabl. 1 x 4 ή Lonarid tαbl. 1 x 4 ή ακόμα Romidon amp. 1 x 2 ή algaphan amp. 1 x 2. Τα παραπάνω αναλγητικά μπορούν να συνοδευτούν και από το ισχυρό αντιφλεγμονώδες παυσίπονο Clotam 200 mg 1 x 2.

Δεν υπάρχουν σχόλια: