Επανεκκίνηση

Restart!!!!
Με χαρά σας ανακοινώνω την επανέναρξη του ιστολογίου με πολλά νέα ορθοπαιδικά και αθλητιατρικά άρθρα... Περιμένω στα σχόλια τις ιδέες ή\και επιθυμίες σας για ανάλυση...

Ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου

ΑΝΑΤΟΜΙΑ
Οι στροφείς μύες  του ώμου είναι μία ομάδα μυών η οποία που εκφύονται από διάφορα σημεία της ωμοπλάτης και καταφύονται στο βραχιόνιο οστό.
Οι  4 μύες του στροφικού πετάλου (rotator  cuff) είναι :

1.Υπερακάνθιος (απαγωγή)
2.Υποπλάτιος (έσω στροφή)
3.Υπακάνθιος (έξω στροφή)
4.Ελάσσων στρογγύλος (έξω στροφή)

Συλλογικά οι στροφείς μύες του ώμου προσφέρουν σταθερότητα στην άρθρωση του ώμου και βοηθούν στην ανύψωση και στις στροφικές κινήσεις του. 
Πιο επιρρεπής σε ρήξεις είναι ο υπερακάνθιος.

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ
Οι ρήξεις μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με  την αιτία του τραυματισμού σε:

-Οξείες
-Χρόνιες
-Εκφυλιστικές

Και ανάλογα με την έκταση της βλάβης σε:

-Ολικές
-Μερικές

Οι ρήξεις μπορεί να συνοδεύονται με εξάρθρημα ή μετατόπισθεν κάταγμα του μείζονος βραχιόνιου ογκώματος.

ΑΙΤΟΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ
Τα αίτια που προκαλούν ρήξη του στροφικού πετάλου μπορεί να είναι οξέα ή χρόνια.

Οξέα αίτια:
-Εξάρθρημα του ώμου
-Κάκωση από αιχμηρά αντικείμενα
-Υπερβολική φόρτιση του άνω άκρου (Πρόσκρουση του μυοτενόντιου πετάλου μεταξύ του μείζονος βραχιονίου ογκώματος (κατάφυση του πέταλου των στροφέων) και του ακρωμίου. Αυτό μπορεί να
οφείλεται στην κακή τεχνική των αθλητών όπως επίσης σε μία μη ελεγχόμενη κίνηση π.χ. πτώση)
-Κάταγμα κεφαλής βραχιονίου ή άπω άκρου της κλείδας

Χρόνια αίτια:
-Σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής
-Συνεχείς μικροκακώσεις και φλεγμονές σε ορισμένες επαγγελματικές ομάδες και αθλητές (Επαναλαμβανόμενη τάση στην μυοτενόντια ένωση που ξεπερνά την αντοχή του ιστού και προκαλεί
μικροτραυματισμό και φλεγμονή. Η προοδευτική βλάβη συνεχίζεται αν η επαναλαμβανόμενη τάση ξεπερνά τον ρυθμό αποκατάστασης των ιστών. Η μυϊκή αδυναμία και η κόπωση καθιστούν τους
ιστούς επιρρεπείς σε αυτόν τον τύπο τραυματισμού)
-Χρόνια λήψη κορτιζόνης ή ενδαρθρικές ενέσεις κορτικοστεροειδών
-Χρόνια νοσήματα (πχ σακχαρώδης διαβήτης, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια)
-Δυσκαμψία μυών αυχένα, ώμου, ωμοπλάτης


ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η υποκειμενική (λήψη ιστορικού ) και η αντικειμενική (κλινική εικόνα) αξιολόγηση είναι αρκετές για να οδηγήσουν στη διάγνωση. Διαγνωστικός υπέρηχος ή μαγνητική τομογραφία
βοηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης και στο να καθοριστεί το μέγεθος της ρήξης.
Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει συνήθως πόνο στο σημείο της βλάβης και ανάλογα με την έκταση και περιαρθρικά της άρθρωσης του ώμου που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον αγκώνα,
άλγος κατά την ανύψωση μπροστά (κάμψη) και στα πλάγια (απαγωγή) πάνω από το ύψος του ώμου, καθώς και κατά την έξω  – έσω στροφή ανάλογα με το μέγεθος της βλάβης, ενώ σε ολική ρήξη
παρατηρείται πλήρης αδυναμία απαγωγής του άνω άκρου. Επίσης παραρουσιάζεται πόνος κατά την διάρκεια του ύπνου και ειδικά όταν οι ασθενεις ξαπλώνουν πάνω στον προσβεβλημένο ώμο.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Οι περισσότερες ρήξεις του υπερακανθίου του ώμου θεραπεύονται συντηρητικά  με κατάλληλη φυσικοθεραπεία. Πρέπει να αποφεύγονται οι  δραστηριότητες  που ενδέχεται να αυξήσουν
τα συμπτώματα όπως κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου,ρίψη ή άρση βαριών αντικειμένων, σπρώξιμο ή τράβηγμα και πίεση του ώμου κατά την διάρκεια του ύπνου.
Σε ασθενείς με εμμένοντα συμπτώματα και ανυποχώρητο πόνο η θεραπεία είναι χειρουργική (συρραφή του τένοντα του υπερακανθίου). Η χειρουργική αποκατάσταση αποτελεί επιλογή σε ασθενείς
με ηλικία κάτω των 60 ετών, σε ολική ρήξη του υπερακανθίου, σε περίπτωση νέων δραστήριων ανθρώπων ή αθλητών, εάν το επάγγελμα του ασθενή απαιτεί δυνατές επαναλαμβανόμενες ή πάνω από
το επίπεδο του ώμου κινήσεις. Η συντηρητική αντιμετώπιση χωρίζεται σε
-Οξεία φάση:
Σε αυτό το στάδιο προτεραιότητα είναι ο έλεγχος της φλεγμονής δηλαδή μείωση του οιδήματος και του πόνου. Ήπια μη επώδυνη κινησιοθεραπεία (παθητικές κινήσεις που εκτελεί ο
φυσικοθεραπευτής χωρίς την συμμετοχή του ασθενούς) και χρήση εκκρεμοειδών κινήσεων για την πρόληψη περιορισμού του εύρους τροχιάς της άρθρωσης. Η εκμάθηση του ασθενούς για
την προφύλαξη του ώμου στις  καθημερινές δραστηριότητες (ντύσιμο, αυτοεξυπηρέτηση) είναι άκρως απαραίτητη.
-Υποξεία φάση:
Εφόσον έχουν τεθεί υπό έλεγχο τα οξεία συμπτώματα, ξεκινά το ενεργητικό πρόγραμμα κινησιοθεραπείας. Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει ασκήσεις, διατάσεις για την ανάκτηση του
πλήρους εύρους κίνησης. Στην συνέχεια, ενδυνάμωση των μυών που συμμετέχουν στις κινήσεις του ώμου και της ωμοπλάτης. Αυτές οι ασκήσεις περιλαμβάνουν τη  χρήση λάστιχων,
τροχαλίας και ελεύθερων βαρών (αλτηράκια) (εικόνες 5,6)  Είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το στάδιο η διόρθωση του ωμοβραχιόνιου ρυθμού ώστε να υιοθετηθεί το σωστό πρότυπο της
κίνησης του ώμου.
-Τελική φάση:
Στο τελευταίο στάδιο της αποκατάστασης στόχος είναι  η αύξηση της δύναμης και της αντοχής των μυών, η βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας (σταθερότητα της άρθρωσης) και ασκήσεις
προσομοίωσης του αθλήματος σε περίπτωση που ο ασθενής είναι αθλητής.

Κράμπες

Κράμπα είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία οι μύες βρίσκονται σε συνεχή και επώδυνη σύσπαση. Συνήθως εμφανίζεται ξαφνικά μετά από καταστάσεις που απαιτούν αυξημένη μυϊκή δραστηριότητα.

• Κλινική εικόνα

- Ξαφνικός και έντονος πόνος που εμφανίζεται απροειδοποίητα στα κάτω άκρα.

- Δημιουργία σκληρής μυϊκής μάζας στους μύες που παθαίνουν κράμπα, η οποία φεύγει όταν υποχωρήσει η κράμπα.

• Πρόληψη

- Καλή προθέρμανση όλων των μυών πρίν από την σωματική άσκηση που να περιλαμβάνει και διατατικές ασκήσεις.

- Σωστή ενυδάτωση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της άσκησης. Συνιστάται 2 ώρες πριν την άσκηση ο αθλητής να καταναλώνει περίπου 400 - 600 ml υγρών ( εξαρτάται πάντα από τον τύπο της άσκησης, την διάρκεια της άσκησης και φυσικά από τον ίδιο τον αθλητή ). Ιδιαίτερα όταν οι ασκήσεις γίνονται σε υψηλές θερμοκρασίες οι απώλειες υγρών και ηλεκτρολυτών είναι μεγάλες και η αναγκη αναπλήρωσής τους μεγαλύτερη.

- Σωστή διατροφή πλούσια σε κάλιο και μαγνήσιο.

• Αιτίες

- Αφυδάτωση

- Απώλεια καλίου

- Υπερβολική χρήση και τραυματισμοί μυών

- Κυκλοφορικά προβλήματα (στένωση αρτηριών)

- Προβλήματα των νεύρων ( συμπίεσή τους στο επίπεδο της σπονδυλικής στήλης)

• Αντιμετώπιση

- Διάταση και μάλαξη του συσπασθέντος μυός για να χαλαρώσει.

- Άμεση ενυδάτωση του αθλητή και αποκατάσταση ηλεκτρολυτικών απωλειών.

- Μία ζεστή πετσέτα ή ένα ζεστό μπάνιο μπορεί να ανακουφίσουν από τον πόνο.

Γενικά μετά την εμφάνιση κράμπας ο αθλητής δύσκολα καταφέρνει να συνεχίσει την αθλητική δραστηριότητα και συνήθως την διακόπτει.

Πρόσθιος Χιαστός Σύνδεσμος (Anterior Cruciate Ligament)

• Είναι ένας από τους 4 κύριους σταθεροποιούς συνδέσμους του γόνατος που κρατούν το μηριαίο οστό και το οστό της κνήμης μεταξύ τους.
• Απορροφά το 86% της δύναμης που προκαλεί η προς τα εμπρός ολίσθηση των κνημιαίων κονδύλων ως προς τους μηριαίους κονδύλους στην έκταση του γόνατος.
• Το 70% των ρήξεων συμβαίνει με ΜΗ ΑΜΕΣΗ επαφή, ενω το 30% συμβαίνει με άμεση επαφή ή άμεση πλήξη με άλλον αθλητή ή αντικείμενο.
• Περίπου 50% των ρήξεων του πρόσθιου χιαστού συνοδεύεται από κάκωση μηνίσκου.
• Οι γυναίκες αθλήτριες είναι πιο επιρρεπείς από τους άντρες αθλητές σε τραυματισμούς του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

• Συντηρητική: Μη χειρουργική αντιμετώπιση με R.I.C.E. (Rest, Elevation, Compression, Ice/Ξεκούραση, Κρυοθεραπεία, Περίδεση, Ανάρρωπη θέση του σκέλους) χρήση λειτουργικού νάρθηκα και σε δεύτερο χρόνο φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης και επανένταξης.
• Χειρουργική:Η αντικατάσταση του προσθίου χιαστού γίνεται είτε με μόσχευμα από τον ίδιο τον ασθενή είτε με συνθετικό μόσχευμα.Μπορεί να γίνει είτε ανοιχτά είτε αρθροσκοπικά)

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

• Γρήγορη κινητοποίηση - Φυσικοθεραπεία
• Χρήση λειτουργικού νάρθηκα
• Ηλεκτροθεραπεία - Αντιμετώπιση πόνου
• Εργομετρικές ασκήσεις
• Πρόγραμμα ενδυνάμωσης - ελαστικοποίησης
• Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας - ισορροπίας
• Ισοκίνηση (τύπου CYBEX)